Przejdź do zawartości

Joachim Fryderyk Hohenzollern

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joachim Fryderyk Hohenzollern
Ilustracja
ilustracja herbu
elektor Brandenburgii
Okres

od 1598
do 18 lipca 1608

Dane biograficzne
Dynastia

Hohenzollernowie

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1546
Cölln

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1608
Köpenick

Ojciec

Jan Jerzy Hohenzollern

Matka

Zofia Legnicka

Żona

Katarzyna

Dzieci

Jan Zygmunt,
Anna Katarzyna,
Jan Jerzy,
August Fryderyk,
Albert Fryderyk,
Joachim,
Ernest,
Barbara Zofia,
Chrystian Wilhelm

Żona

Eleonora Hohenzollern

Dzieci

Maria Eleonora

Joachim Fryderyk Hohenzollern (ur. 27 stycznia 1546 Cölln – zm. 18 lipca 1608 Köpenick) – margrabia-elektor Brandenburgii w latach 1598–1608 z dynastii Hohenzollernów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 stycznia 1546 r. w Berlinie jako jedyny syn elektora brandenburskiego Jana Jerzego i jego pierwszej żony, piastowskiej księżniczki, Zofii(inne języki) (zmarła 27 stycznia albo 6 stycznia 1546[1]). Jego dziadkami byli: elektor Brandenburgii Joachim II Hektor Hohenzollern i księżniczka saksońska Magdalena Wettyn oraz książę legnicki Fryderyk II i księżniczka Brandenburgii-Ansbach Zofia Hohenzollern.

W wieku 17 lat został administratorem arcybiskupstwa magdeburskiego i był nim do czasu objęcia w 1598 r. władzy elektora w Brandenburgii. Rok później podpisał z Jerzym Fryderykiem z Ansbachu układ o dziedziczeniu. W 1603 r. Hohenzollernowie podpisali w Gerze układ rodowy, regulujący zasady dziedziczenia ziem będących pod ich władzą. Brandenburgia, niepodzielna zgodnie z postanowieniami Złotej Bulli cesarza Karola IV Luksemburga (1346), miała być dziedziczona na zasadzie primogenitury. Pozostałe ziemie, m.in. frankońskie księstwa Ansbach i Bayreuth, miały przypaść młodszym liniom rodu.

W 1603 r. Joachim Fryderyk przejął po Jerzym Fryderyku von Ansbach regencję nad chorym umysłowo księciem pruskim Albrechtem Fryderykiem, dziedziczne księstwo karniowskie i jako ziemie zastawne ziemię bytomską i bogumińską. Osobiście na Śląsk nie przybył, wysyłając w zastępstwie posłów. Nowi poddani nie chcieli słuchać elektorskich wysłanników. Katoliccy Habsburgowie, jako panowie zwierzchni Śląska, woleli się pozbyć protestanckich Hohenzollernów. Starania elektora o nadanie ziemi bytomskiej i bogumińskiej w dziedziczne władanie nie powiodły się. Prawdopodobnie dlatego w 1606 r. przekazał Bytom, Bogumin i Karniów młodszemu synowi Janowi Jerzemu.

11 maja 1605 Zygmunt III Waza przekazał mu kuratelę nad chorym umysłowo księciem Prus Albrechtem Fryderykiem Hohenzollernem, który był jego teściem.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Joachim Fryderyk był dwukrotnie żonaty, ze swymi kuzynkami z bocznych linii Hohenzollernów. Pierwszą żona została Katarzyna (1549–1602), córka księcia Brandenburgii-Kostrzyna Jana Hohenzollerna i księżniczki z Brunszwiku-Lüneburga Katarzyny. Ślub odbył się 8 stycznia 1570 roku. Para miała 9 dzieci:

2 listopada 1603 roku ożenił się z Eleonorą Hohenzollern, córką księcia Prus Albrechta Fryderyka Hohenzollerna i Marii Eleonory Kliwijskiej. Para miała jedną córkę:

Zmarł 18 lipca 1608 r. w Köpenick (dziś dzielnica Berlina). Pochowany został w berlińskiej katedrze.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. K. Jasiński: Rodowód Piastów śląskich. Wyd. 2. Kraków 2007, s. 208.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]